Pogledi

Treći Rim, New age i Novi Svetski poredak

Večni Rim kao centralna eshatološka arena Vaseljenske civilizacije je zamišljen kao sušta suprotnost u odnosu na paganske drevne imperije Vavilonsko - asirsku, Staroegipatsku, Persijsku i Makedonsku. U Rimskoj imperiji ovaplotio se Gospod Isus Hristos, ona će po hrišćanima postojati do kraja istorije, kao Vaseljenska večna imperija, zaštitnica Božanskog poretka i eshatološki svetionik za sve narode sveta.

Stevan Zivlak

Prvi hrišćanski imperator Konstantin u 4. veku prenosi prestonicu večnog Rima u Konstantinopolj (Carigrad), i počinje sa tim činom istorija Drugog Rima, Romejskog carstva (Vizantije), koja traje preko hiljadu godina. Romejsko carstvo izgrađuje principe duhovne Imperije, sve aspekte ljudskog bitisanja organizuje u saglasnosti sa Božijim zakonima. Gradi se simfonija u odnosima države i duhovne vlasti. Romejsko carstvo propada 1439.godine (unija) i konačno 1453 godine (tursko ropstvo).

Ruski narod, koji je već tada imao preko 500 godina duhovnog kontinuiteta sa vizantijskim nasleđem, preuzima eshatološko breme da vodi Treći Rim i štiti Crkvu Hristovu od nastupajućeg svetskog zla i sa Istoka i sa Zapada.

Krštenje Rusije je bilo kroz kneza Vladimira i Kijevske Rusije 988 godine, koji je oženio vizantijsku (romejsku) kneginju Anu.

Unuka Imperatora Manuila Drugog Paleologa nećaka poslednjeg Imperatora Konstantina jedanaestog, Sofija Paleolog, udajom za Velikog kneza Ivana Trećeg, 1472. godine, predaje Moskovskoj kneževini dinastičko nasleđe Vizantije. Duhovni vaseljenski centar prelazi iz porobljenog Romejskog carstva (Vizantije) u Rusiju, koja tim činom postaje Treći Rim. Sa okupiranih romejskih teritorija, prelaze u rusku imperiju stotine crkvenih velikodostojnika, monaštvo i sveštenstvo, zajedno sa romejskim stanovništvom i plemstvom.

Po teoriji Trećeg Rima, koja ima punu istorijsku podlogu, budući Vaseljenski sabor može biti održan jedino i ako ga sazove Imperator obnovljene Treće Rimske imperije koja može biti istorijski jedino ruskojezična sa prestonicom u Moskvi.

Ivan Treći preuzima grb Vizantije, dvoglavog orla, a preuzimaju ga i Srbi koji takođe potajno pretenduju na istorijskog naslednika Romejskog carstva. Ruski grb se malo modifikuje i na grudi orla se stavlja konjanik koji sa kopljem ubija aždaju (Satanu). Sveti velikomučenik Georgije (Sveti Đorđe), je zaštitnik grada Moskve, duhovne prestonice Trećeg Rima.

Konstantinopoljski (Carigradski) Patrijarh Jeremija je došavši svojevremeno u Moskvu da postavi prvog moskovskog i sveruskog Patrijarha Jova, nazvao Moskvu zvanično Trećim Rimom, pošto je Drugi Rim (Vizantija), bila pod Turcima. Tom prilikom Patrijarh Jeremija je blagoslovio rusku Crkvu i rusku imperiju kao zakonite naslednice Vizantije. To se desilo na saboru sveruskih episkopa 26 januara 1589. godine, od kada se Moska ima smatrati prestonicom Trećeg Rima.

Od tada rusko pravoslavlje pretenduje da bude apsolutna Istina i ideologija ruskog naroda, a savršena vera i ideologija Sedam vaseljenskih sabora, postaju temelj zamišljene simfonije Crkve i države u obnovljenom Trećem Rimu.

Ruska pravoslavna civilizacija je hiljadu godina od svojih početaka do danas bila izložena pritiscima, napadima, ucenama i blokadama, neprestano se branila od evropske sablazni i paganstva, stalno pobeđivala svojim tehnološkim rešenjima, svojom superiornom vojnom i državnom organizacijom i svojom sposobnošću da pod rusku civilizaciju sabere stotine malih okolnih naroda i plemena. Dok su na primer englezi u 7 veku skoro istrebili irce, i pobili preko 80% irskog stanovništva, a od 3 do 9 veka stotine hiljada evropljana bilo spaljeno na lomačama rimokatoličke inkvizicije, u Parizu za vreme Vartolomejske noći ubijeno preko tri hiljade ljudi, dotle je u carskoj Rusiji smrtna kazna uvedena tek u 15 veku, a veoma retko primenjivana.

Istorija evropsko-ruskih odnosa je večna odbrana Pravoslavne imperije od pohlepnih bezbožnika, potomaka varvara koji su srušili u krvi Prvi Rim, pomogli Otomanskoj imperiji da porobi Romejsko carstvo - Drugi Rim, i sve čine vekovima da sruše Treći Rim sa sedištem u Moskvi.

Istorija Evrope je gramzivi globalni rat po celom svetu, pljačka i pretvaranje slobodnih naroda u roblje. Vekovima su evropski kolonizatori lovili afrikance i transportovali ih na američki kontinent, prodajući ih u roblje bogatim plantažerima anglosaksoncima. Pri tome su istrebili desetine miliona ljudi za četiri veka osvajanja kolonija. Tek 1863. godine, Sjedinjene države su posle dugog i krvavog građanskog rata ukinule ropstvo, da bi do danas zadržali položaj afroamerikanaca kao potlačene rase.

U tom periodu Ruska imperija beleži dobrovoljno doseljavanje na njene prostore miliona nemaca, gagauza, kalmika, jevreja i drugih naroda, koji su u okviru pravoslavne imperije videli sigurnost za sebe i svoju porodicu.

Ruska imperija je vekovima branila Evropu od antihrišćanskih nasrtaja. Čuveni vojskovođa Suvorov i admiral Ušakov su organizovali italijanski, švajcarski i sredozemni pohod da bi zaustavili antihrišćansku, masonsku Napoleonovu revoluciju, rusi pomažu Austrougarsku imperiju i Prusku, protiv Napoleona od 1805 do 1807. godine. U ratovima od 1813 i 1814. godine, Ruska pravoslavna imperija pomaže hrišćanskoj Evropi da se oslobodi antihrišćanskog bezbožničkog Napoleonovog režima, a 1815. godine na predlog Rusije osniva se Sveta Alijansa evropskih monarhija za borbu protiv revolucionarnih antihrišćanskih pokreta.

Ruska imperija je vodila ratove sa Otomanskom imperijom da bi pomogla hrišćanskim narodima Grcima, Bugarima, Rumunima i Srbima, dok Evropske države u isto vreme sklapaju antiruske i antihriščanske saveze sa Turcima. Evropska posebno britanska proturska politika, produžila je ropstvo balkanskih hrišćana za celo stoleće.

Evropske bezbožničke ideje koje su prodirale sa zapada, podrivale su rusko pravoslavlje, posebno ideje demokratije i komunizma.

Krajem devetnaestog veka, Ruska imperija se prostirala od Poljske na zapadu sa Aljaskom na istoku, bila je geopolitičko čudo, kao najveća imperija u istoriji čovečanstva do tada, sa Pravoslavljem kao osnovnim pogledom na svet.

Posle krvave boljševičke revolucije, boljševici pokušavaju da pre svega duhovno, ali i teritorijalno i biološki, likvidiraju Rusku imperiju i ruski narod. Trocki (jevrejin sa prezimenom Bronštajn), je govorio i pisao da će ruski narod sagoreti kao šibica za paljenje globalne revolucije.

Boljševici kao protivtežu Trećem Rimu, osnivaju Treću komunističku internacionalu.

Komunizam nije uspeo da sruši rusko pravoslavlje, mada mnogi pisci ističu da je Rusija izgubila na žalost dvadeseti vek (Ilarionov: Kako je Rusija izgubila dvadeseti vek).

I pored velikih geografskih gubitaka koji su došli kao posledica raspada SSSRa, Ruska federacija i dalje ostaje najveća i najbogatija sila sveta, u kojoj doživljavamo procvat Pravoslavlja. Trenutno, najveća opasnost za Novi svetski poredak nije Putinov liberalni, prozapadni i proglobalistički režim, već mogućnost da na vlast dođu ruski pravoslavni patrioti. Duhovno pamćenje imperijalne prošlosti je veoma snažno i kod ruskog i kod svih ostalih okolnih naroda koji su pripadali vekovima toj velikoj globalnoj pravoslavnoj imperiji, njeno obnavljanje bi značilo u svetskim okvirima kraj Novog svetskog poretka. Rusija je danas jedino mesto na svetu, gde može biti obnovljena dovoljno snažna svestska sila, koja će promovisati i braniti Božji zakon, kao dveri spasenja.

Obnova Trećeg Rima za religiju Novog doba bi značilo potpuni slom, pošto bi on bio vaseljenska bogougodna misija, bogougodna globalizacija u Hristu i duhovno ujedinjenje mnogih naroda u služenju Istini.

Mnogi ruski teoretičari (Polevanov, Mironov, Koržakov, Skuratov, Boldirjev, i drugi) danas objavljuju knjige u kojima kritikuju liberalnu vlast Putina i njegove administracije, preteranu poniznost pred Novim svetskim poretkom, bujanje kriminala, mafije, pljačke građana, itd. Posebno se kritikuje uloga Centralne banke, penziona reforma, divlja privatizacija, pljačka nacionalnih resursa. Ide se dotle da se Putin optužuje da je njegova spoljna politika antiruska i potčinjena Novom svetskom poretku.

Poslednjih godina, sve je jasnije da su i Sjedinjene države i evropske zapadne zemlje, u otvorenom hibridnom ratu čak i sa takvom kooperativnom Rusijom, a poseban udar je pripremljen i uperen prema Ruskoj pravoslavnoj crkvi.

Reči Rajner Marija Rilke: Rusija je jedina država koja se graniči sa Bogom, ne samo da su tačne, one definišu najbolje razloge pokretanja novog sveobuhvatnog pohoda Novog svetskog poretka na ruski narod i njegovu Svetu Crkvu. Ruska pravoslavna crkva je jedina preostala struktura koja objedinjuje duhovno i geopolitičko prostranstvo Ruske imperije. Ona je ostala duhovni autoritet ne samo ruskom narodu, pravoslavnim i patriotskim organizacijama, već i svim ostalim narodima, čak i različite veroispovesti, koji su se osećali bezbedno i ugodno u tom velikom svetskom carstvu.

Od oktobarske revolucije do perestrojke, Rusko pravoslavlje je smatrano glavnim neprijateljem, organizovane su masovne represije, teror, te su ukupni gubici hrišćanskog pravoslavnog življa u periodu od 1918 do 1955 godine iznosili preko 87 miliona duša. Žrtve su bile najbolji deo ruskog naroda. Ukoliko se izračuna ukupan demografski gubitak, on bi u ovom periodu iznosio preko 156 miliona ljudi (O. Platonov: Âîniîičíaíč1a î íađîäíîi oaç1a1noâa, Iîneâa 1990. 97.nođ.).

Lenjinovo direktno naređenje o likvidaciji carske porodice, koje je sproveo drug Sverdlov (jevrejsko prezime: Gauhman), izvršeno je u noći 17. jula 1918. godine u Jekaterinburgu na Uralu, da bi iste godine bio zverski ubijen kijevski mitropolit Vladimir. Tim aktima, počinje novo poglavlje u odnosima duhovne i državne vlasti, nastupa epoha mučeništva koja je trajala decenijama. Lenjin je nalog za likvidaciju carske porodice dobio od vladara iz senke Novog svetskog poretka, bez obzira na činjenicu da je porodica Romanov u momentu likvidacije imala samo 5% ruske krvi, ostalih 95% je pripadalo nemačkim i drugim evropskim dinastijama. Viši ciljevi su bili bitniji, pošto je tim postupkom satanističkim okultnim simboličnim činom ukinuta Velika Jektenija, carska porodica za koju se sveštenstvo sa narodom moli na Svetoj Liturgiji.

Nakon pada komunizma, Moskovska patrijaršija je obnovila preko hiljadu manastira, pokušava dostići predrevolucionarni broj hramova (78000), crkveno izdavaštvo cveta, objavljuju se milionski tiraži, milioni ljudi doživljava duhovni preporod, možemo slobodno reći da na teritoriji Ruske federacije pravoslavno hrišćanstvo odnosi pobedu protiv religije Novog doba, neopaganizma i satanizma.

Na arhijerejskom saboru u avgustu 2000. godine, Ruska pravoslavna crkva je usvojila veoma značajan dokument: Osnovne socijalne koncepcije RPC, kojim definiše odnose Crkve i vlasti u izmenjenim geopolitičkim uslovima. Nama prostor ne dozvoljava da se šire osvrnemo na ovu veoma značajnu temu, koja znači osnove obnove poverenja između Ruskog pravoslavlja i ruske imperije koja se obnavlja.

Ruska pravoslavna crkva je konzervativna, ogromna religiozna organizacija, u njoj postoje i konzervativniji tonovi od zvanične crkvene politike. Vredi pročitati stavove pokojnog Mitropolita Sankt-Peterburškog i Ladoškog Jovana Sničeva, kao i episkopa Vladivostokskog i Primorskog Venijamina, koji procese globalizacije definišu " kao tajnu bezakonja u dejstvu ". (Venijamin, episkop Vladivostokski i Primorski: Na talasu globalnog haosa; Đón Iđaâînëaâía1a; 2001.br.10).

Borba za Treći Rim nije završena, otpori su veliki, Svetski Satanizam pravilno uočava opasnost od Pravoslavlja kao poslednje brane za opstanak Hrišćanstva u svetskim okvirima.

Mi, kao ostaci nekada velikog Srbskog naroda, moramo biti svesni naše istorijske uloge, namere Cara Dušana da mi Srbi, preuzmemo na sebe ulogu Trećeg Rima, da su istorijske okolnosti ishodovale naš položaj danas, ali da je naša Sveta dužnost saradjivati I ujednačavati naše delatnosti sa našom jednovernom Ruskom pravoslavnom bražom radi opstanka Svetske hrišćanske civilizacije koja je ozbiljno ugrožena od Svetskog Satanizma.