Podsećanja

Preskupo plaćeno oslobođenje

I oni su puštali krv Srbiji

(Oslobođenje Srbije je skupo koštalo, plaćeno je krvlju. Prvo su Srbi u Beogradu i Srbiji ginuli od streljačkog voda Gestapoa, a onda, kada je Crvena armija oslobodila Srbiju i Beograd, od ruke komesara partizanskih odreda koji su došli iz Hrvatske i Crne Gore. Streljani su bez presude. Krvarili su ruke generali Peko Dapčević i njegova sabraća. Činilo se da niko u Srbiji neće preživeti. Kada je Simo Dubajić kod Zidanog mosta streljao ustaše koji su se povlačili, vrhovni komadant NOVJ maršal Tito je poludeo. Zašto ustaše. Oni su Hrvati. Opasnost su Srbi. Na njih treba ići. I dotući ih.)

......

Na Sremskom frontu poginulo je 30.000 neobučenih srpskih mladića, prisilno mobilisanih od strane partizanskih jedinica, i 1.100 crvenoarmejaca. U oslobođenju Beograda poginulo je 2.953 partizana i 976 Rusa, koji su oslobodili Beograd. Poginulo je u borbama 15.000 Nemaca, a 9.000 zarobljeno.

Beograd je 1944. imao 16 kvartova a u jednom kvartu je streljano više nego u celom Zagrebu posle rata. Ustaše su povukle u dogovoru Tito-Pavelić a partizani su ušli u grad. Pavelić je ostavio Titu automobil i psa na poklon, simbolično "gde ja stadoh ti produži!"

A komunistički lideri su tražili krv građana Beograda i Srbije, koji su iskrvarili četvorogodišnjom okupacijom od Nemaca.

Govor Milovana Đilasa 20.10.1944. godine u Beogradu: „Srbiji nije dovoljno pušteno krvi".

Tito na sednici Politbiroa KPJ u Beogradu 1.11.1944/5. „Mi se u Srbiji moramo ponašati kao u zemlji koju smo okupirali."

Tito: govor na Banjici 17.11.1944. „Srbija nema čemu da se nada, za nju neće biti milosti"

Američko ministarstvo vojske utvrdilo je, da je u Beogradu u oktobru i novembru 1944. ubijeno oko 30.000 ljudi, od ruke i puške partizanskih komesara iz Crne Gore, Korduna, Banije i Like.

A i prvi put kada je bio u Srbiji, Tito je krvario ruke. 1914. kada je napadnuta Srbija Josip Broz je služio u 25. puku Vražje divizije Austro-ugarske vojske (poznata po zločinima) koja je učestvovala u opsadi Beograda 1915. godine. Njegova slika sa puškom u rovu u Austro-ugarskoj vojsci objavljena je u Zagrebu, u Ilustrovanom listu 3.10.1914. godine i Jutarnjem listu 11.11.1914. a on je lagao da su slike snimljene u Galiciji 1915. Njegov 25. puk je činio zločine pod komandom majora Slavka Štancera i Tito je bio dva puta odlikovan za hvatanje „živih jezika" (Srba). Brzo je napredovao do kaplara preko podnarednika do starijeg vodnika. Dobio je dve medalje za hrabrost.

Ratni put Josipa Broza u Prvom svetskom ratu. Ljubovija - Mali Zvornik - Loznica - Krupanj - Bela Crkva - Stolice - Tekeriš - Valjevo - Mionica - Ljig - Lajkovac.

Tito je bio veliki obožavalac Pavelićevih govora (dikcija, ton) i svih 126 gramofonskih ploča, snimljenih fono-zapisa Pavelićevih govora, bile su kod Tita, a sada su u muzeju „25. maj" i nedostupne su javnosti.