Za ime Boga

Šizofreni srpski diktator raspordaje imovinu, nacionalne interese, pa nam uzima i veru i rasprodaje versko nasleđe

MAKEDONIJA KAO FAŠISTIČKI PROJEKT

Suočen sa principom denacifikacije koji je Sila pobednica nad evropskim nacizmom, Rusija, počela efikasno da primenjuje u Ukrajini, naš Vođa se iznenada setio da je taj princip izuzetno poželjan na ovim prostorima da skrene pažnju Srpske javnosti sa teških posledica njegove samovoljne, štetočinske i ubitačne vladavine koja traje evo već punu deceniju.

Stevan Zivlak

Pomogli su mu i njegovi zapadni principali , koji su odabrali metu a to je hrvatski fašizam, pošto se u toj porobljenoj zemlji sve češće pominje potreba za obnovu jugoslovenskog projekta, kao spas za hrvatski narod koji se suočava sa masovnim egzodusom sopstvenog stanovništva i bezperspektivnosti daljeg opstanka u EU koja se raspada ubrzano na dnevnom nivou.

Pre samo mesec dana, doživljavali smo sasvim drugu situaciju, da naš Vođa proglasi makedonski narod i njegovu državu Severnu Makedoniju, kao najbliskijeg Srpskog saveznika, sa kojima Republika Srbija, SPC i Srbski narod, nemaju nikakvih problema, nikakvih nesuglasica i u njima imamo najboljeg prijatelja.

Po nalogu istih zapadnih principala, prinudio je i Patrijarha srpskog G.Porfirija da nekanonski uruči Tomos o navodnoj autokefalnosti raskolničkoj Makedonskoj pravoslavnoj crkvi, mimo kanonskog poretka i Apostolskih pravila, mimo odluke Svetog arhijerejskog sabora, mimo rešavanja bilo kojih brojnih pitanja koje opterećuju verski konflikt na našem kanonskom području već duže od sedam decenija i protivno mišljenju doslovno svih srbskih kanoničara koji su se bavili tom ranom na telu SPC.

Nepobitne istorijske istine kojih Srbski narod treba da se drži u ovim prelomnim istorijskim trenutcima, kada se vrši nova geopolitička podela ovog dela planete, govore drugačije.

Projekt stvaranja Makedonije i izmišljene makedonske nacije je fašistički, prihvaćen kasnije od KP Jugoslavije i realizovan u skladu sa Lenjinovim konceptom razbijanja slavenskih naroda , sprečavanje njihovog istorijskog razvoja i pripremu da svaki od tih novostvorenih naroda dobiju svoju državu, velike slavenske državne tvorevine Ruska imperija i Jugoslavija, budu razdrobljene, novostvorene državice okupirane i kolonizirane od strane kolektivnog zapada, što je nažalost do perfekcije urađeno.

U središtvu Nemanjićke države, instalirana je tkzv.Makedonija, u kojoj se posle Drugog svetskog rata , makedonski komunisti pod budnim nadzorom Bakarića, Kardelja, Kidriča i drugih počela da stvara lažna istorija, počela je prisilna makedonizacija lokalnog stanovništva, srbska prezimena koja su se završavala na „ić“ su preimenovana sa „ski“ ili „ov“, makedonizirani su galipoljski srbi koji su preseljeni posle Prvog svetskog rata iz Turske, cincari, šopska plemena , vlasi, itd. Izmišljen je makedonski jezik, a Srpskom narodu proteranom za vreme bugarske okupacije je zabranjen povratak na opustošena ognjišta, dok im je celokupna imovina oduzeta.

Geografski ispravan naziv te teritorije je Srbija ili Južna Srbija, to je naš Vođa trebao da ističe i da zatraži da prisustvuje na Prespanskom dogovoru kojim je rešen dugogodišnji spor sa Grčkom , na putu večnog ostvarivanja evroatlantskih integracija te okupirane srbske teritorije, čiji stanovnici su izmišljajući sopstvenu istoriju, neosetno izgubili slobodu i postali preko noći kolonija EU, pod upravom NATO pakta.

Kada su mučeni makedonski političari pomislili da su odričući se naziva „Makedonija“ koji i onako nije bio istorijski naziv ( to je bila Srpska teritorija ), odrekli se bilo kakvih aspiracija na Egejsku Makedoniju koja je takođe bila istorijski gledano deo srpske države zajedno sa Solunom, našli su se pred sledećim zahtevom Bugarske, da priznaju da je njihov jezik bugarski a da su oni deo bugarskog naroda, kao uslov za odobrenje pregovaračkog okvira EU.

Gospodin Zaev je posle tih zahteva objasnio Bugarima da Severna Makedonija i Bugarska imaju zajedničku istoriju, od koje su nastala oba naroda, kao i makedonski i bugarski jezik.

Bugarski ministar vojni Karakačanov i ministarka spoljnih poslova Zaharijeva su Zaevu objasnili da su „ makedonci i njihov jezik politička tvorevina nastala dogovorom Tita, Staljina i Georgija Dimitrova“.

Tim postupcima koji nisu naišli na reakcije Beograda, se grubo krše elementarne istorijske istine dobro poznate u evropskoj istoriografiji. Naime Bugarsko ime se na Balkanu pominje prvi put krajem sedmog veka, pri čemu je nesporno da su bugarska , tatarska plemena došla iz Azije na prostore srbskog jezika i srbskog stanovništva, a da je na prostoru današnje Severne Makedonije Srbski identitet i srbsko ime sačuvano do polovine prošlog veka. Sva zapadna Bugarska, i celokupna Makedonija predstavljaju srbski etnojezički prostor, to je takozvani srpski Šopluk. O tome svedoče turski popisi stanovništva toga prostora iz 19 veka.

Današnju Severnu Makedoniju su osnovali komunisti 2.avgusta 1944.godine u Manastiru Svetog Prohora Pčinjskog, na prostorima Nemanjičke Srbije, sa tom teritorijom Bugarska nije imala nikakve veze , sem koljačkih i pljačkaških prodora bugara kada su im to istorijske prilike dozvoljavale.

U Topličkom ustanku 1917.godine, poklano je 25.000 srba, osnovana tada 25 logora gde su Srbi dovođeni i klani , ukupno je zverski poklano preko 40.ooo srba a 8.ooo devojčica srpkinja od 10 do 15 godina, je bugarski predsednik Radoslavov za zlato kao roblje prodao u Tursku . Proglašen je princip da se:“ samo na ruševinama Srbstva može da postoji i da se diže bulgarizam “.

Takvih primera ima mnogo, nama priroda članka ne dozvoljava da opširno opišemo sve zločine bugarskih država kroz istoriju na srbskim prostorima, ali bih ovom prilikom podsetio našeg Patrijarha G.Porfirija na činjenicu da na Skopskoj Crnoj Gori ima preko 50 zadužbina Nemanjićkih, a mnogo više na ostalim prostorima Severne Makedonije, a posebno po teritoriji Zapadne Bugarske, uključujući i zadužbinu po kojoj je glavni grad Bugarske dobio ime.

Poseban zločin koji se olako prenebregava je da je posle 1945.godine, komunistička vlast spalila sve crkvene matične knjige koje je prethodno oduzela, kako bi time satrla pomen na srbske porodice koje su vekovima opstajale na tom prostoru, čime su otvorili prostor šiptarskim bandama da iz Enver Hodžine Albanije koloniziraju skoro polovinu tog drevnog srbskog teritorija.

Naš Patrijarh je trebao pročitati i rad Jasmine Đirić ( https./in4s.net/makedonija-brilje-srpsku-baljtinu).

Falsifikati makedonaca su brojni, ovde navodimo da su u starom srpskom manastiru Sv.Joakima Osogovskog iz 11 veka, fresku Sv.Nikodima preinemovali u Sv.Konstantina Kavasilu, Stefana Prvovenčanog su preimenovali u Justinijana Prvog , Sv.cara Uroša u Sv.cara Vladimira Kijevskog, i tako dalje. Brojni primerci laži, falsifikata su detaljno opisani, preimenovanje i falsifikovanje istorije Nemanjičke Srbije na tim prostorima traju do današnjih dana , a ne nailaze na nikakvu reakciju pravih vlasnika tih crkvenih zdanja SPC, niti ustanova za zaštitu kulture naše republike.

U arhivama SPC postoje svedočanstva dvojice srbskih sveštenika, koji su zverski proterani sa teritorije Makedonije, početkom 1941. godine, ovde navodimo imena Živojina B.Spajića sveštenika iz sreza štipskog, koji je proteran 7.aprila 1941.godine, i paroha Debeličkog protojereja Petra A.Popovića.

U tim pisanim svedočanstvima, detaljno su opisani zločini lokalnog probugarskog stanovništva, ubijanjima srba, pljački hramova, proterivanje našeg sveštenstva, uvođenje bugarskih eparhija na tu teritoriju itd.

Bugari su u Štipu, prvih dana rata srušili spomenik pok.generala Mihajla Kovačevića, a telo blaženoupokojenog episkopa Stefana, izvukli iz grobnice i bacili na bunjište, a po drugim svedocima u reku Bregalnicu. Telo je bilo sahranjeno u crkvi Sv.Arhangela u Štipu u zadužbini Relje Krilatice.

Posebno uznemirava intervju Arhiepiskopa Stefana MPC dat listu Politika 26.7.2022.godine, posle koga naš Patrijarh treba dobro da razmisli na kakav tanak led ga je naš Vođa navukao.

Naime makedonski arhiepiskop govori o SPC kao sestrinskoj crkvi, on koji je uputio Bugarskoj pravoslavnoj crkvi pre izvesnog vremena zvaničan zahtev da se proglasi kao majka crkva makedonskim raskolnicima !?

Ako smatra da je valjan Tomos koji mu je uručio naš Patrijarh, onda bi valjda SPC bila majka crkva Ohridskoj arhiepiskopiji, ovako, ispada da sestra rodi sestru, što je protivprirodan blud, koji je izgleda na putu u EU dozvoljen.

Njegovo čekanje da Tomos SPC potvrdi Vaseljenski patrijarh koji navodno jedini ima pravo da upiše i prizna autokefalnost makedonskim raskolnicima, je velika opomena na koju SPC mora reagovati, posebno što su makedonci prihvatili autonomnost u okrilju SPC.

Srbi danas u Makedoniji nemaju nikakva nacionalna, verska , kulturna i istorijska prava, nemaju status konstitutivnog naroda koji dobiše albanci kao nagradu za genocid nad srbskim narodom u kome su učestvovali, a koji će po dogovoru sa EU dobiti i bugari kao narod u Makedoniji, kao nagradu za fašističke zločine koje su vršili.

Sve se to radi danas u 21 veku pod direktnim odobrenjem i prihvatanjem našeg Vođe koji se u javnosti odjedanput seti svoga antifašizma, očito da bi sprečio saradnju Republike Srbske sa Hrvatskom protiv nelegitimnog nasilno postavljenog Visokog predstavnika, a i da bi u korenu ubio i same klice pominjanja obnove Jugoslavije, pošto je taj geopolitički projekt zabranjen u Četvrtom Rajhu, kome očigledno naš Vođa verno služi.

Ukoliko konačno nauči da se prema nacizmu i fašizmu mora zauzeti principijelno isti stav, treba da se na isti način opredeli i prema makedonskim i prema hrvatskim fašistima, ali i da osudi postavljanje spomenika mađarskim fašistima u Novom Sadu i druge oblike fašizma koji se sve češće ispoljavaju i u našoj zemlji Srbiji.

A ako konačno shvati da je za put u EU neophodna obnova fašizma u domovini i to predoči narodu, srpski narod će brzo doneti odluku kako i kuda dalje.