Diskriminacija

Subotica: Tamo gde se sve može

 

Milost, šta je to

 

Subotica je lep grad na krajnjem severu Srbije. Bilo bi to dobro mesto za život da stranke na vlasti više računa vode o stanovnicima, a manje o svojim interesima. Kao što pokazuju dva slučaja iz teksta koji sledi, tradiciju proterivanja stanovništva iz Subotice, započetu za vreme strahovlade SVM-a, nastavljaju i sadašnji vlastodršci iz DS-a

 

Igor Milanović

 

Jovan Lalić je bio treća generacija koja je živela u Subotici, a decenijama je koristio stan u tadašnjoj Aleji Maršala Tita broj 21. Maja 1991. podneo je zahtev za otkup pomenutog stana, a 3. juna iste godine Đurđica Skenderović je u ime opštine potpisala kupoprodajni ugovor. Nedeljama kasnije ugovor još uvek nije bio uručen Laliću, koji u međuvremenu umire. Njegova ćerka i naslednica, Jelena Lalić, u ostavinskoj raspravi nije mogla da dobije pravo na pomenuti stan, iako je po članu 12. potpisanog ugovora na to imala pravo, jer u tom trenutku nije ni znala da ugovor o otkupu uopšte postoji, pošto ga je opština krila kao zmija noge.

Nešto kasnije, kada je Jelena privatnim kanalima došla u posed ugovora, podnosi tužbu Opštinskom sudu u Subotici koji presudom utvrđuje da je pokojni Jovan Lalić na osnovu ugovora o otkupu stekao pravo vlasništva nad pomenutim stanom. Pod predsedništvom Marije Lučić subotički Okružni sud, međutim, usvaja žalbu opštine i odbacuje Jeleninu tužbu, a isto to čini i veće Vrhovnog suda Srbije pod predsedništvom sudije Milovana Dedijera.

Oba ova suda su smatrala da potpisani ugovor nije proizvodio pravno dejstvo posebno zbog toga što kupac ni njegovi naslednici nisu ni počeli da otplaćuju kupoprodajnu cenu. Pri tome, oba suda su zanemarila činjenicu da je upravo opština Subotica skrivila ovo kašnjenje, jer je mesecima krila ugovor od zakonite naslednice pokojnog Lalića.

Bez obzira na sve to, Jelena Lalić zajedno sa sinom završava na ulici. Opština nije imala sažaljenje ni za samohranu majku. Naknadno Jelena otkriva pravi razlog zašto za nju nije bilo milosti.

Ubrzo po njenom iseljenju, stan o trošku države biva renoviran i uređen sa sve novim nameštajem od punog drveta, a u isti se useljava Katalin Kajić, direktorka fakulteta u Subotici na mađarskom jeziku. Pored svega, Katalin je već imala jedan stan u Subotici u kome je boravila njena ćerka. Devet meseci kasnije ona se iseljava i prelazi u kuću koju je za tako kratko vreme stekla.

Posle izvesnog vremena u nekadašnji stan Lalića useljava se Irfan Mahmuti, profesor na Tehničkoj školi u Subotici. Profesor Mahmuti jedva da i boravi u tom stanu koji, uglavnom, koristi njegova porodica dok on boravi u rodnom Istoku. Iz istog tog mesta u južnoj srpskoj pokrajini potiče i aktuelni gradonačelnik Subotice Saša Vučinić, čija se rodna kuća nalazi u Mahmutijevom komšiluku.

Tako ispada da za Srbe, kolenoviće, u Subotici nema mesta. Došljaci i oni nesrpskog porekla, pogotovo ako imaju neke veze sa vladarskom strukturom, bez problema dobijaju stanove i kada nisu stambeno ugroženi.

Kada su u pitanju stranački finansijski interesi, SVM nema milosti ni prema samim Mađarima. Jedna od njihovih žrtava je i Mihalj Pasku, koji je svoj poslovni prostor u ulici Age Mamužića, gde se danas nalazi centrala stranke, menjao za prostor od 276 kvadrata na adresi Dinka Zlatarića 22. Vlasnik pomenutog prostora trebalo je da bude opština Subotica, kako to stoji u svim dokumentima osim onog najvažnijeg - u listu o vlasništvu pomenuti poslovni prostor uopšte se ne pominje. Zvanično, on ne postoji. Zbog ovoga Pasku nije mogao da proda pomenuti prostor niti da postane njegov stvarni vlasnik.

Kako je utvrdila jedna kasnija istraga, iz evidencije poslovnog prostora u vlasništvu države na teritoriji Subotice samo do 2002. godine izbrisano je preko 200 objekata. Lokalni moćnici su po nalazu istrage, iskoristili neažurno stanje koje je vladalo u zemljišno-knjižnim odeljenjima, i poslovni prostor izbrisali iz Fonda kako bi nesmetano istim mogli da trguju.

Policija i tužilaštvo, o sudstvu da ni ne govorimo, ništa dalje nije preduzela povodom pomenute istrage. Jedino im je bilo važno da se nezaštićene porodice, kao što je ona Jelene Lalić, po hitnom postupku izbace na ulicu. Krupni kriminalci sa vezama u vlasti nisu prioritet u Srbiji.