Na licu mesta

Obrenovac: Šerif na palanački način 

 

Taj će da mazne i groblje ako obezbedi prevoz

 

   Ponašanje Dragoslava Mrševića iz Obrenovca najviše smeta poštenim članovima njegove stranke. Državnim organima, nasuprot tome, ništa ne smeta

 

Igor Milanović

 

Obrenovac je beogradska prigradska opština u čvrstom zagrljaju prljavog vazduha i još prljavijih političara. Dragoslav Mršević je na gotovo volšeban način od političkog autsajdera dospeo na sam vrh Opštinskog odbora SPS-a Obrenovca, pa pošto je ta stranka u vladajućoj koaliciji on postaje i jedan od glavnih obrenovačkih drmatora. U bukvalnom smislu te reči.

Još dok je radio u Prvoj iskri u Bariču, kao smenski poslovođa, Mršević je pokazivao sklonost da tuđe proglasi za svoje. Novembra 2008. protiv njega je zato podneta krivična prijava zbog zloupotrebe službenog položaja i krađe, koja je decembra 2008. dopunjena novim prilozima za njegovu izuzetno zanimljivu i plodonosnu biografiju.

Iz pomenute dopune proizilazi da je iz restorana društvene ishrane isterao veliki trpezarijski sto na točkovima i to zajedno sa pripadajućim mu (12) stolicama, kao i aluminijumsku cisternu zapremine oko 2.000 litara. Sve to je oterao na Inženjering otpad u obrenovačkoj Ulici cara Lazara broj 43.

Tu je sačekao dolazak Mirka Kneževića, koji svojim kamionom prebacuje sto i stolice, a nekoliko dana kasnije isti Mirko prebacuje i cisternu. Kao protivuslugu, Mršević svog kompanjona preporučuje za člana Veća gradske opštine Obrenovac, dok za sebe uzima mesto člana Upravnog odbora Prve iskre u Bariču, da bi lakše odnosio imovinu vredniju od običnog stola sa stolicama.

Juna  2008. Ministarstvu finansija stiže prijava za nesavesno finansijsko poslovanje predsednika OO SPS-a u Obrenovcu, Mrševića, koji zajedno sa svojim pomoćnicima Belim i Branom prostorije Odbora iznajmljuje privatnim firmama i licima. Iz jednog dopisa građana od novembra 2008. tadašnjem opštinskom tužiocu Simiću proizilazi da postoji priznanje Obrada Lučića da su vojni penzioneri zakup plaćali na ruke, u kešu i bez priznanica. Ako je tako bilo sa ovim udruženjem, verovatno je isto i sa firmama.

Između ostalog, Mršević je uzimao novac i za račune za gorivo, navodno sipano u službeni auto, koji je već godinama neispravan i kao takav se ne koristi.

Saznavši za ove, ali i druge mahinacije svog lidera, grupa članova SPS-a iz Obrenovca u kojoj su bili  Slobodan Sjekloća, Milija Šarčević i Milorad Janković pismeno upozorava predsednika Skupštine opštine Miroslava Negovanovića da ne postavlja Mrševića na mesto pomoćnika. I pored toga, Mršević zbog koalicione kombinatorike postaje pomoćnik predsednika Skupštine.

Nešto kasnije svih 102 radnika Osnovne škole Jovan Jovanović Zmaj potpisuje peticiju kojom moli nadležne da im sa vrata skinu Mrševića i njegovu suprugu, koji im kao đački roditelji i palanačka vlast bukvalno onemogućavaju rad.

Na sednici školskog Odbora održanoj 30. novembra 2010. godine, predsednik Zoran Bošković izneo je da su radnici škole već duže žrtve psihološkog nasilja Mrševića i da bi tim povodom trebalo zatražiti zaštitu od Ministarstva prosvete.

Bahatom funkcioneru se u pismu Ministarstvu na teret stavlja da vrši pritisak na direktora da u radni odnos prima samo osobe koje su njemu, Mrševiću, po volji. Isto tako mu se prebacuje da telefonom zove i uznemirava radnike škole i otvoreno im preti svojim političkim uticajem. Kada u školu dospe neko od članova ove porodice, nastavnici se bukvalno razbeže, jer su Mrševići poznati po tome da vole da se mešaju u ocenjivanje učenika.

Svoje privatne abere školskom osoblju Mršević šalje na memorandumu opštine Obrenovac, kako bi podvukao da je on tu neki faktor. Kada se u školi desi neka situacija koja Mrševićima ne odgovara, pokušavaju da sami ispitaju nastavnike i učenike mešajući se i onemogućavajući rad za to nadležnih institucija.

Da li će se naći neko ko će ovom obrenovačkom šerifu stati na put i poslati ga u ladovinu nekog zatvora?