Povodom

Vučić priprema potpuni raskid državnih odnosa Srbije sa Rusijom

Stižu sankcije, ode Kosovo

Cilj politike Aleksandra Vučića je bio i jeste i da se kod građana Srbije (prije svega, Srba) izazove osjećaj pomirenja sa gubitkom KiM, te osjećaj uzaludnosti otpora planovima Zapada za trajno otimanje ove srpske pokrajine. Vučićev plan je uvođenje sankcija EU Rusiji, zatim jednostrano raskidanje ugovornih odnosa i prijateljski veza sa tom našom vjekovnom zaštitnicom.To bi lažno pravdao katastrofičnim scenarijem, neizdrživim pritiskom Zapada, te da bi saradnja (zamislite!) sa Rusijom dovela u pitanje ostanak Srbije i srpskog naroda?!

Milan Gajović

Zapadni satanistički mega-kapitalisti, vladari iz senke, instalirali su Aleksandra Vučića na vlast sa osnovnim zadatkom da se Srbija samoamputira, odnosno da vlasti Srbije, postepeno i perfidno, priznaju lažnu državu„Republika e Kosovës", te da Srbiju uvedu i u NATO pakt!

Ovo potvrđuje i „dosledna" i neprekidna Vučićeva samoubilačka, antisrpska i antiruska spoljna politika, od njegovog dovođenja na vlast 2012. godine do dana današnjeg. On ima zadatak da Srbiju, postupno i perfidno, okreće protiv Rusije, te da je usmjerava na euronatovski put, uz naglašeni lažni patriotizam, te obmanjivanje i anesteziranje srpske javnosti. Njegova politika je bila i jeste sve veće udaljavanje od Rusije, a sve veće približavanje EU i NATO paktu!

Ključni, trajni i nepromjenljivi politički principi (aksiomi) Zapada prema Srbiji, kao dio njihovog sveopšteg hibridnog rata protiv Rusije i pravoslavlja, su da Srbija ne može postati članica EU sa KiM u svom sastavu, ako istovremeno ne pristupi i NATO paktu, te ne pristane na ukidanje Republike Srpske i na veći stepen autonomije Vojvodine, Raške oblasti (tzv. Sandžaka) i drugih dijelova Srbije. Jedan od glavnih ciljeva Zapada je i uvođenje sankcija Srbije Ruskoj Federaciji i trajni i potpuni prekid njihovih međusobnih viševjekovnih političkih, ekonomskih, vojnih i kulturno - duhovnih veza. Ovo je zapadnoj „Imperiji zla" potrebno radi potpunog istiskivanja Rusije s Balkana i kako ne bi pomagala Srbiji da sačuva KiM u svom sastavu, te spriječila ukidanje Republike Srpske.

Pada u oči izostanak jasne i direktne Vučićeve podrške bliskoj saradnji predsjednika Milorada Dodika i rukovodstva Republike Srpske sa Ruskom Federacijom, te njihovom odlučnom suprotstavljanju zapadnim kolonizatorima BiH, oličenim, prije svega, u namjesniku - gaulajteru američkom ambasadoru Majklu Marfiju i građaninu Kristijanu Šmitu, koji se lažno predstavlja kao visoki predstavnik. Vučić se nije oglašavao ni povodom protivpravnog podizanja optužnice Tužilaštva BiH protiv Dodika i vršioca dužnosti direktora Službenog glasnika Republike Srpske Miloša Lukića. Optužnica je podignuta zbog krivičnog djela „Neizvršavanje odluka visokog predstavnika", koje je nametnuo građanin Šmit, grubo povređujući, kako međunarodno pravo, prije svega Povelju UN, tako i osnovne principe krivičnog prava.

Zajednička i nepromjenljiva politika Zapada jeste, ne samo priznavanje nezavisnosti lažne države „Republika e Kosovës" (prva faza u stvaranju tzv. velike - „prirodne" - Albanije), nego i sistemski i kontinuirani vojni, ekonomski, medijsko-propagandni i političko-diplomatski pritisak na Srbiju da pristane na samoamputaciju.

Suprotno Ustavu i ubjedljivoj većinskoj volji građana Srbije, Vučić i vlasti Republike Srbije pripremaju „teren" za uvođenje sankcija Rusiji, najvjerovatnije, već u nekoliko narednih sedmica, ukoliko ne naiđu na snažan i dostojan patriotski otpor. To bi bio početak procesa trajnog prekida međudržavnih odnosa zvanične Srbije sa Rusijom i predstavljao bi definitivno odricanje od svog svetog središta - Kosova i Metohije. Uvođenje sankcija Rusiji (i, posledično i logično, otkazivanje podrške Rusije Srbiji u SB UN) bio bi akt državnog i nacionalnog samoponištenja Srbije i srpskoga naroda.

Međunarodni položaj Srbije, kao stožerne srpske države, jeste zakonita i logična posledica presudnog, javnog i tajnog, djelovanja političkog prevrtača, marionete Zapada i „podrivača Rusije" Aleksandra Vučića, sa pogubnim posledicama po Srbiju i srpski narod u cjelini.

Očito je da Vučić svoje lične interese (opstanak na vlasti po svaku cijenu i zaštitu „porodičnog, kumovskog i prijateljskog biznisa") stavlja iznad državnih i nacionalnih interesa Srbije i srpskog naroda! Zato ne treba zanemarivati veliki ucjenjivački kapacitet Zapada, prije svega SAD, prema njemu zbog kriminala u koji je uključen i on i osobe iz njegovog bliskog okruženja. Znači, Vučićeva vezanost za otmičare KiM (preko 12 odsto teritorije Srbije) je, ne samo politička i interesna, već i lično - bezbjednosna!

Cilj njegove politike je bio i jeste i da se kod građana Srbije (prije svega, Srba) izazove osjećaj pomirenja sa gubitkom KiM, te osjećaj uzaludnosti otpora planovima Zapada za trajno otimanje ove srpske pokrajine.

„EU bez alternative" je put ka dezintegraciji Srbije, koja može ostati cjelovita jedino u savezu sa Rusijom, uz poštovanje Rezolucije 1244 SB UN, čiji su jedini garanti Rusija i Kina. Zapadni, odnosno NATO bezbjednosni koncept na „zapadnom Balkanu" podrazumijeva integraciju u taj pakt „velike Albanije", unitarne BiH i Srbije bez KiM, te da se Balkan politički, bezbjednosno i ekonomski integriše u cjelovitu neoliberalnu zapadnu koloniju.

Od tzv. prvog Briselskog sporazuma, iz 2013.godine, pa preko „Pregovaračkog okvira" radi pristupanja Srbije EU iz 2014.godine, te Vašingtonskog sporazuma iz 2020. godine, Drugog briselskog i Ohridskog sporazuma iz 2023.godine, Vučićeva vlast je samo razdržavljivala Srbiju na prostoru Kosova i Metohije.

Pregovarački okvir sa EU ustanovljen je sa ciljem da dovede do potpisivanja sveobuhvatnog međudržavnog sporazuma između Srbije i Kosova, nakon čega bi obje (nezavisne) države bile primljene u EU. Već na početku pregovaračkog procesa sa EU bilo je jasno da Srbija može postati članica EU samo bez Kosova i Metohije. Drugim riječima, da bi postala članica EU, mora prethodno da prizna lažnu državu Republika e Kosovës. Priznanje te „države" i potpuna normalizacija odnosa sa njom je ključna obaveza Srbije u procesu evroitegracija!

Drugim briselskim i Ohridskim sporazumima koji se zasnivaju na tzv. Šolc - Makronovom planu, a koje je Vučić prihvatio, predviđeno je postepeno priznavanje državnosti lažne države Republika e Kosovës, sve do „formalnog sporazuma o međusobnom priznanju kao preduslovu za njihovo članstvo u EU". Nadalje, po tom planu „Srbija neće biti spremna za ulazak u EU bez normalizacije političkih, pravnih i diplomatskih odnosa sa Kosovom..." Znači, Srbija mora da prihvati drugu albansku tvorevinu na Balkanu kao posebnu državnopravnu realnost.

Već su 22, od ukupno 27 država članica EU priznale lažnu državu Republika e Kosovës. Vlasti tih zemalja su postojano naglašavale da su odluke o priznanju trajne i nepromjenljive. Tako je, na primjer, Gvido Vestervele, njemački šef diplomatije, 27.avgusta 2010.godine, kazao da je „nezavisnost Kosova realnost i da je geografska mapa jugoistočne Evrope trajno promijenjena". Takođe, devet najvećih i najmoćnijih članica EU neposredno je učestvovalo u zločinačkoj i monstruoznoj NATO agresiji na SRJ.

„Posredništvo" EU bilo je i jeste sistemski i neprekidni pritisak da vlasti Srbije pristanu na odricanje od KiM, uz neprekidne prijetnje sankcijama i stalno, sračunato i unaprijed sa Vučićem dogovarano, njegovo popuštanje radi „evropskog puta Srbije koji nema alternativu"?! Jednom riječju, EU nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor albanske državolike tvorevine na prostoru Kosova i Metohije.

Vučić je, od samog početka, svjestan karaktera „posredništva" EU. Prilikom obraćanja javnosti, 6.maja 2022.godine, potvrdio je da je većina građana protiv pristupanja Srbije EU i konstatovao da „suočeni smo sa neprimerenim pritiscima...(i) licemerjem zapadnog sveta", te da „Srbija će biti pod velikim pritiskom Zapada da prizna Kosovo, i to postaje nesnosno". Ali, i pored toga, kazao je da je „poruka svima da će Srbija biti snažnije na evropskom putu?!"

Dana 21. avgusta 2023. godine, u Atini, održan je „neformalni sastanak", na kome je Vučić je još jednom prihvatio zapadni narativ da je Rusija izvršila agresiju na Ukrajinu i svoju nepokolebljivu odlučnost za „evropski put" Srbije. Takođe, Vučić je prihvatio i zle namjere Zapada da za ratne i druge zločine u Ukrajini treba pozvati na odgovornost predsjednika Putina, druge ruske državnike i pripadnike ruske vojske. Ovo se, jasno i nedvosmisleno, ne odnosi na ukrajinsku stranu samim pozivom na sastanak Zelenskog, koji je imao potpuno ravnopravan status sa drugim učesnicima. I u samom tekstu saopštenja je navedeno „izrazili smo podršku i zahvalnost za iskrene napore ukrajinskog predsjednika Volodimira Zelenskog u postavljanju principa mira u skladu sa Poveljom UN, u njegovoj Formuli za mir".

Analizirajmo „doslednost" Vučićeve euronatovske i antiruske politike i, s tim u vezi, njegove karakteristične izjave.

Vlasti Srbije nijesu priznale povratak poluostrva Krim matici Rusiji (2014.godine), niti su ruskom osoblju iz Srpsko-ruskog humanitarnog centra u Nišu (koji je formiran još 2012.godine) obezbijedili diplomatski status (privilegije i imunitete).

Dana 22. juna 2021. godine Vučić je govorio poslanicima Narodne skupštine o situaciji na Kosovu i Metohiji. Tada je, između ostalog, rekao: „...neću da...potpišem priznanje, to će učiniti neko posle mene (?!)... kada se busamo u grudi, treba da mislimo o posledicama...treba da sačuvamo dobre odnose sa Zapadom...nije vreme za prevelika očekivanja ili očekivanja koja nisu u skladu sa realnošću koja nas okružuje...ne treba (nam) zamrznuti konflikt na Kosovu i Metohiji, jer ako ne dođe do kompromisnog rešenja ćemo doći u situaciju da neko odmrzne taj konflikt..."

Odakle je Vučić znao da će neko poslije njega potpisati priznanje lažne države Republika e Kosovës, ako mu, zajedno sa zapadnim nalogodavcima, postojano, ne priprema teren za to priznanje?!

U maju 2022.godine, Vučić je, čak, lažno optužio predsjednika Putina da je, svojim izjavama o NATO agresiji na SRJ, te o Kosovu i Metohiji, doprinio (?!) povećanju pritiska Zapada na Srbiju da prizna nezavisnost Kosova?! Tada je, između ostalog, izjavio: „Postupanje (Rusije) u Ukrajini se ne može opravdati...Srbija (?!) i ja osuđujemo kršenje međunarodnog prava i rat u Ukrajini...On (Putin) koristi kosovski primer i odluke Međunarodnog suda pravde kao presedan da opravda svoje postupke u Donbasu i drugim delovima Ukrajine...Beograd se slaže sa EU o prirodi sukoba u Ukrajini, ali, s obzirom na situaciju u Srbiji, nije lako da se ona tako jasno pozicionira...Mi još nismo deo EU, nažalost...Mi smo jasno na našem putu u EU i to jeste i ostaje naš strateški cilj...U Srbiji Nemačku više vole od EU..." (Intervju njemačkom listu „Handelsblat"; Srbin info, 5.maj 2022.). „...naša situacija je postala gotovo nemoguća...Naša pozicija je...izjavama predsednika Putina dodatno iskomplikovana... Ali da znate da bez Nemaca ne možemo dalje i gotovo da ne možemo da preživimo... Nemamo nikakvih iluzija da bez Nemačke ne možemo." (Srbin info, 5.maj 2022.godine)

A predsjednik Rusije je, s pravom, kazao da zbog agresije zapadnih država na SRJ i njihovog priznanja lažne albanske državolike tvorevine na prostoru KiM međunarodno pravo više ne postoji. Ali, ono što je najvažnije, jasno je naglasio da Rusija neće priznati Republika e Kosovës, te da će Rusija i dalje podržavati Rezoluciju 1244 SB UN, koja garantuje teritorijalnu cjelokupnost Srbije.

„Zadržaćemo tu politiku (neuvođenja sankcija Rusiji) do trenutka dok šteta ne bude veća od koristi, kada budemo morali da prihvatimo drugu realnost...Možda će buduća Vlada doneti drugačiju odluku...Bez obzira šta mislimo o politici EU o pitanju Kosova i Metohije, ali Srbija i njena Vlada moraće da nastave na mnogo reformi na evropskom putu..." (A.Vučić, Borba portal, 8.oktobar 2022.)

„Neću bežati od toga da vam saopštim da smo promenili odluku ako vidimo da prosto ne možemo dalje i više...Oni (Rusija), kojima mi nismo uveli sankcije 230 dana su nama uveli sankcije posle tri dana, a da ih niko nije pritiskao (Jeljcinova prozapadna vlast je, 1992.godine, podržala sankcije protiv SRJ, u Savjetu bezbjednosti UN)..." (A.Vučić,„Srbin info", 8.oktobar 2022.)

„Moramo da vidimo dokle ćemo moći da trpimo štetu koja nam se nanosi, jer ne sledimo politiku EU prema Rusiji. Kad šteta bude veća od koristi moraćemo našu politiku da korigujemo ako hoćemo da se borimo za naše interese", poručio je Vučić...(„Srbin info", 10.oktobar 2022.)

Vučićeva vlast je podržala sve antiruske rezolucije Generalne skupštine UN o Ukrajini. Glasala je i za Rezoluciju ES-11/4, od 12.oktobra 2022.godine, koju su predložile zapadne zemlje. Tim aktom se osuđuje ruska „aneksija" „ukrajinskih regiona" (Donjecke NR i Luganske NR, kao i Hersonske i Zaporoške, oblasti), a referendumi o njihovom pripajanju Rusiji se proglašavaju „nezakonitim po međunarodnom pravu". Rezolucijom se zahtijeva da Rusija „odmah, potpuno i bezuslovno povuče svoje oružane snage iz Ukrajine...".

Tada je javnu radost zbog očiglednog otklona od Rusije izrazio je i ambasador SAD u Srbiji, Kristofer Hil: „Srbija (je) razumela da mora da se pomeri (od Rusije) i... vidimo napredak da Srbija radi ono što bi trebalo da radi... („Iskra portal",14.oktobar 2022.)

U intervjuu za TV Prva, od 31.decembra 2022.godine, Vučić je cinično izjavio: „Sa NATO-om moramo da sarađujemo, jer ste vi, Rusi, napustili Kosovo?!"

Kao opravdanje za saradnju Srbije sa NATO paktom, Vučić je kazao i da je Rusija, 1992. godine, uvela sankcije SRJ, iako se radilo o odluci marionetske Jeljcinove vlasti koja je izazvala najveće ekonomsko urušenje i međunarodno ponižavanje Rusije u njenoj istoriji!

Uzgred, kako Vučićeva vlast poštuje samoproklamovanu vojnu neutralnost Srbije? Na jednoj strani, saradnja sa NATO paktom je na najvišem institucionalnom nivou za jednu državu nečlanicu, a sa druge strane, saradnja sa Organizacijom dogovora o kolektivnoj bezbjednosti (ODKB) je deklarativna i simbolična.

Moramo da budemo na evropskom putu, jer je to najbolje za naš narod...To bi za nas bio veliki udarac (ako Ukrajina prizna lažnu državu Republika e Kosovës?!)...Nama nije problem da pomenemo formulaciju iz UN ko je pogazio međunarodno pravo, ko je izvršio invaziju (čitaj: Rusija). To je jasno i spremni smo da kažemo, a Srbija (?!) je sa tim saglasna...Teritorijalni integritet (Ukrajine) poštujemo, nadamo se da i Ukrajina poštovati naš. Da li je Rusija prekršila međunarodno pravo napadom na Ukrajinu - očigledno je... Kada je reč o uvođenju sankcija i optužbama ko je ad hominem (lično) počinio ratne zločine, u tome neću da učestvujem. Dok ne vidim da je zemlja u užasno teškoj situaciji...(u Atini, neposredno prije susreta sa ukrajinskim predsjednikom Volodimirom Zelenskim; IN4S, 21.8.2023.)

Zašto bi za Srbiju bio „veliki udarac" ako Ukrajina prizna lažnu državu Republika e Kosovës?! Ukrajina je država koje uskoro neće biti ili će postojati u daleko „manjem formatu" od sadašnjeg. Proizilazi logičan zaključak da je ovakva formulacija potrebna Vučiću radi obmanjivanja javnosti da je Srbija ugroženija nego što jeste, te da nema drugog izbora osim da uvede sankcije Rusiji?

Šta se može zaključiti iz citiranih izjava?

Srbija ostaje na evropskom putu pristupanja EU iako to znači saglasnost sa nezavisnošću Republika e Kosovës. Ovo je i namjerno zatvaranje očiju pred činjenicom da su SAD, V. Britanija i najmoćnije i najuticajnije članice EU, ne samo, trajno i nepromjenljivo, priznale nezavisnost druge albanske države na Balkanu, nego su i glavni sponzori te lažne države. Devet najmoćnijih članica EU je učestvovalo u monstruoznoj NATO agresiji na SRJ. A EU = NATO, koji je nakon agresije na SRJ okupirao preko 12 odsto teritorije Srbije i tamo samovlasno izgradio, čak, i vojnu bazu „Bondsteel" („Čelična veza").

Proizilazi da je Vučićev plan uvođenje sankcija EU Rusiji, zatim jednostrano raskidanje ugovornih odnosa i prijateljski veza sa tom našom vjekovnom zaštitnicom.To bi lažno pravdao katastrofičnim scenarijem, neizdrživim pritiskom Zapada, te da bi saradnja (zamislite!) sa Rusijom dovela u pitanje ostanak Srbije i srpskog naroda?!

Vučićeva vlast priprema javno mnjenje u Srbiji na promjenu državne politike prema Kosmetu i Rusiji. Suvereni građani bi o svršenom činu samo bili obaviješteni kada dođe do te promjene. Drugim riječima, Vučić i vlasti Srbije će, samovlasno, uvesti sankcije Rusiji kada „procijene" da će šteta od uvođenja sankcija Rusiji, tobože, biti manja od koristi koju donosi podrška spoljnoj i bezbjednosnoj politici EU i hibridnom ratu Zapada protiv Rusije?!

Stiče se utisak da Vučić i državno rukovodstvo Srbije jedva čekaju da Rusija digne ruke od podrške Srbiji u SB UN. Time bi se otvorila vrata za prijem „Republika e Kosovës" u UN, što bi Vučiću poslužilo kao „alibi" za pravdanje pred srpskom javnošću da se KiM nije moglo sačuvati u sastavu Srbije.

Dana 24. februara 2022.godine, Ruska Federacija je preduzela vojnu operaciju u Ukrajini radi odbrane stanovništva Donbasa od neposredno predstojeće invazije ukrajinske armije, te zbog zaštite sloboda i prava ruskog naroda i ruskojezičkog stanovništva, kao i za osiguranje bezbjednosti Rusije demilitarizacijom i denacifikacijom Ukrajine. Zašto je neodložna ruska vojna operacija legitimna?

Neposredno je prijetio (bilo je pitanje dana) oružani napad ukrajinske armije sa NATO i zapadnim vojnim instruktorima i plaćenicima. Plan zapadnih vladara iz sjenke, NATO pakta i ukrajinskog marionetskog rukovodstva predviđao je munjevitu vojnu akciju (blickrig) radi zauzimanja Donbasa, bez obzira na broj civilnih žrtva i stepen razaranja civilnih objekata.

Od kijevskog, majdanskog prevrata u Ukrajini, u režiji SAD i Zapada, februara 2014.godine, neprekidno traje neselektivno granatiranje civilnih objekata u Donjeckoj NR i Luganskoj NR, zbog kojih je poginulo oko 14.000 građana (od toga oko hiljadu djece). A „napad bez izbora cilja kojim se pogađa civilno stanovništvo" je jedno od objektivnih obilježja krivičnog djela ratnog zločina protiv nedužnih građana.

Ukrajinske vlasti (instruisane od strane SAD, V. Britanije i Njemačke, prije svega), nikada nijesu imale namjeru da prihvate sprovođenje Minskog sporazuma, iz 2014.godine, kako bi se dobilo na vremenu za zapadnu obuku, naoružavanje i pripremu napada ukrajinske armije na Donbas. To je javno potvrdila i bivša njemačka kancelarka Angela Merkel. Navedenim sporazumom bio je predviđen prekid vatre na tadašnjoj liniji razdvajanja u Donbasu, te ukrajinska ustavna reforma kojom bi se obezbijedio veći stepen autonomije - specijalni status za tu teritoriju naseljenu Rusima.

Nakon majdanskog puča, vlast u Ukrajini su preuzeli nacistički istomišljenici Hitlerovih saradnika iz Drugog svjetskog rata i patološki rusofobi. Oni su, između ostalog, zabranom upotrebe ruskog jezika, svakodnevnim šikaniranjem Rusa i ruskojezičkog stanovništva, te, ustavnim i zakonskim, izostavljanjem Rusa kao autohtonog naroda u Ukrajini vršili etnocid (kulturni genocid) nad ruskim narodom.

SAD, V. Britanija, Njemačka i NATO pakt planirali su, ne samo da Ukrajina pristupi tom paktu, nego i da se na teritoriji Ukrajine razmjesti ofanzivno nuklearno naoružanje usmjereno prema Rusiji.

U organizaciji i uz finansiranje Ministarstva odbrana SAD - Pentagona, i u laboratorijama na teritoriji Ukrajine pripreman je biološki rat protiv Rusije mutacionim sintetizovanjem i „etno patogena", koji bi, prije svega, bili usmjereni prema Rusima.

U režiji Zapada i Vatikana formirana je državna tzv. Ukrajinska (anti)pravoslavna crkva sa zadatkom da, uz pomoć ukrajinske vlasti, otima hramove legalne i legitimne Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije. Cilj je prevođenje pravoslavnih Ukrajinaca u unijate i rusofobe, nakon čega, istorijski opominjuće, nužno slijedi pokatoličavanje.

Zašto se ne može povlačiti paralela između Ukrajine i Kosova i Metohije? Osudom Rusije za „agresiju na Ukrajinu" Vučićeva vlast se svrstava na stranu onih koji su grubim kršenjem međunarodnog prava izvršili agresiju na SRJ. Tim javnim verbalnim činom, Vučić je, još jednom, činjenično i međunarodnopravno neutemeljeno, izjednačio teritorijalnu cjelokupnost Srbije i Ukrajine. Time se ne čuva, već opasno ugrožava teritorijalna cjelovitost Srbije.

Teritorija sadašnje Ukrajine je, u najvećem dijelu, vjekovima ruska. Država Ukrajina je stvorena odlukama sovjetskih antiruskih vlasti, nakon pogubne Oktobarske revolucije, jer, još jednom ponavljam, sovjetski kolorit je bio rezultat ruske naive i neutemeljenog vjerovanja da će Sovjetski Savez trajati vječno. Unutrašnje granice u Rusiji su iscrtane na štetu Rusije i ruskoga naroda.

Međutim, od iskona sveta srpska zemlja - Kosovo i Metohija je poslije Drugog svjetskog rata, nelegalnim i nelegitimnim odlukama (i srpskih i crnogorskih, nažalost) komunističkih vlasti, odvojena od Srbije i Crne Gore i 1999.godine (daj Bože, privremeno) oteta i okupirana od strane NATO pakta.

Rusija (carska, komunistička ili demokratska, svejedno) bila je, jeste i biće globalni neprijatelj i neuklonjiva prepreka za ostvarivanje njihovog trajnog i neupitnog cilja - porobljavanja planete. I u sadašnjem trenutku je na djelu potpuna hibridna agresija Zapada na Rusiju koja se, u glavnim strateškim dokumentima SAD, EU i NATO pakta,predstavlja kao, uz Kinu, glavni neprijatelj. U novoj „Strateškoj koncepciji NATO 2030" Rusija je označena kao „najznačajnija i direktna prijetnja" za „mir i stabilnost u evroatlantskoj zoni"! Rusija će pobijediti u ratu sa Zapadom, a EU i NATO pakt će se raspasti, jer će vlasti više njihovih zemalja članica procijeniti da im je najvažnije imati dobre međudržavne odnose sa Rusijom

Još jednom ponavljam da je Srbija je potrebna Zapadu samo kao antiruska i antipravoslavna kolonija! Zato je Vučićevo svrstavanje uz Zapad neprijateljski čin, ne samo prema Rusiji, nego i prema Srbiji i cjelokupnom srpskom narodu! A srpski narod i srpske zemlje nemaju drugog puta spasenja, osim uz Rusiju koja je presudni faktor očuvanja teritorijalne cjelovitosti Srbije, sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu, kao i pozitivnog rešenja srpskog nacionalnog pitanja na Balkanu.

U svojim tekstovima sam više puta naglašavao da Srbija nema budućnost, u postojećim granicama, bez čvrstog vojnog, ekonomskog, političkog i kulturno-duhovnog saveza sa Rusijom. Srpski narod treba da se i međusobno i sa ruskim narodom ujedini u Bogoljublju i Hristoljublju. Vrijeme radi za Rusiju i za Srbiju (ali samo ako bude u čvrstom savezu sa Rusijom). Tako bi se očuvala teritorijalna cjelovitost Srbije, kao i njena vojna i energetska bezbjednost i opstanak Republike Srpske.

Znači, Srbija, ni pod kakvim uslovima, ne smije, ni izričito ni prećutno, priznati nezavisnost Kosova. To bi dovelo da daljeg rasparčavanja Srbije i nestanka Republike Srpske.

Pitanje okupiranog svetog Kosova i Metohije treba da, do konačne ruske pobjede, ostane u stanju tzv. zamrznutog konflikta u pogledu svega onoga što bi bilo sveobuhvatno rešenje, odnosno što bi se pravno moglo tumačiti kao priznanje državnosti lažne države Republika e Kosovës.

Zar odricanje od više stotina milijardi evra prirodnog i društvenog bogatstva na KiM može biti korisnije od nedefinisane ekonomske (finansijske) pomoći i definitivnog popuštanja pod prijetnjama Zapada? Odbrana svete srpske zemlje Kosova i Metohije u sastavu Srbije (preko Rusije i Kine, a ne uz posredništvo EU) i neprocjenjivog bogatstva na njemu, vrijedna je, čak, i privremenog odricanja građana Srbije (zbog realno mogućih sankcija EU prema Srbiji i, posledično, pada BDP-a i životnog standarda građana).

Kosovo je Srbija! Dogodine u Prizrenu!